พุดพัดชา
ทะเล..งาม
และยังคงครางครวญ
หวนไห้รัญจวนใจ
ใน
ท่ามเดือนแรม
ที่ฟ้ายังงามแจ่มจรัสด้วยดาวดวงดวงดาวที่แสนสุกใส
ใสแสนใส..ใกล้แสนใกล้
ราวรอร่วงลงสู่อุ้งมือน้อยๆ
ที่ค่อยๆยกไขว่คว้า.
ยามแหงนเงยแลและ
กับน้ำตา
ที่ระรินหลั่ง
พร้อมกระซิบฝากฟากฟ้ากว้าง
อย่างดายเดียวเดียวดาย
ด้วยใจดวงเดิม..เดิมดี
แสงนวลๆจากตะเกียงริบหรี่
ที่แขวนไว้ตามกิ่งไม้
้และ
กับโคมไฟกระดาษสีขาวทรงกระบอก
ที่ห้อยไว้ใต้ชายคากระท่อมหลังคาจาก
ที่กำลังวะวับแวมวะแวมวับ
แสนจะจับจิตจับนวลใจของทะเลเป็นยิ่งนักเช่นเฉกกัน
.............
ทะเล..
หันหลังลาเมือง....
ในเช้างาม
หลายวันมา
ในยามอุษาสวัสดิ์
พร้อมนกอิสราปีกเ
0
0
0
หน้าส่วนตัว
