กวีปกรณ์
ดวงแดดร่มลมตกแล้วคืนนี้
เหลืออีกกี่โมงยามที่ยังเหลือ
ฉันอาจบอกรักเธออย่างสั่นเครือ
แต่ยังเจือความรักด้วยภักดี
ก่อนคืนนี้จะพาเธอลาไกล
และก่อนตะวันส่องฉายขึ้นแทนที่-
จันทร์ดวงเดิมที่มาพร้อมราตรี
และก่อนดาวดวงนั้นนี้จะเข้านอน
สัญญาได้ไหมว่าเธอจะกลับมา
จะย้อนคืนวันมีค่าเช่นครั้งก่อน
ใช่
บางทีชีวิตก็เป็นเช่นละคร
รู้หรือเปล่า...ทุกตอนฉันจดจำ
เส้นทางแห่งความฝันอาจแสนไกล
และอาจพรากคนใกล้ให้กลืนกล้ำ
คงไม่ต่างจากวันที่สายฝนพรำ
ในความสดชื่นกลับช้ำเกินเข้าใจ
อีกไม่นานพรุ่งนี้จะเดินทางมา
และเกินกว่าความมืดจะฝืนได้
เช่นเดิม...ฉันยังบอกรักอยู่ร่ำไป
เธอเล่า...สัญญาไหมจะกลับมา