เจ้าดอกทานตะวัน...ผู้อาภัพ เจ้าไม่เคยจะยอมรับในความจริงว่า สิ่งที่เจ้าเหลียวตามตลอดมา ไม่เคยที่จะรู้คุณค่าในตัวเจ้าเลย ดวงตะวัน...ผู้สูงส่ง เธอยังคงงามสง่าและชาเฉย เธอยังคงแผดเผาเจ้าอย่างเคย เจ้าก็ยังคงไม่สนใจคำเยาะเย้ยจากผู้ใด เฝ้าแต่มอง...ก็คงได้แต่มอง เจ้าสามารถจะจับต้องก็หาไม่ คำถามจึงเกิดขึ้น...ทำไมล่ะทำไม เจ้าจึงอดทนได้ช่วยตอบที