อัลมิตรา
๏ ลมยังลู่สู่นภาเวหาห้วง
ยังฝนร่วงสู่ดินมิสิ้นสาย
ต้องพฤกษาแผกพันธุ์อันเรียงราย
ให้โยกย้ายรับฝนจนงอกงาม
เสียงลมล่องต้องใบกิ่งใหญ่น้อย
ดั่งใครคอยกล่อมใจให้ไถ่ถาม
ถึงทำนองพ้องเพราะเสนาะความ
ตราบติดตามฟังเพลินจำเริญใจ
ทั้งชุ่มชื้นระรื่นแท้แลท้องทุ่ง
ยอดข้าวพุ่งรับวสันต์กันขวักไขว่
บางใบแกว่งแซงรวงบ้างร่วงไป
ครั้นลมไล้ต้นลู่ดูโอนเอียง
อิงแอบกันกระนั้นหนาพาโยกย้าย
ยังกลับกลายรับฝนจนเกิดเสียง
นกใหญ่น้อยพลอยระรื่นชื่นเคล้าเคียง
บ้างเปล่งเสียงเสนาะว่าน่าชื่นชม
ต่างทักทายขยายความตามภาษา
เช่นพรรณนากล่าวกวีที่สวยสม
พ้องเสียงฝนจนเสนาะเพราะตามลม
ตราบนานนมเสมือนมีดนตรีฟัง
1813
7
0
หน้าส่วนตัว
