...ในวันนี้มีจิตติดเศร้าหมอง มิอาจจะประคองใจได้ดังฝัน โยงสายใยเชื่อมไว้ให้เกี่ยวพัน ถูกตัดขาดจากกันฝันมลาย มีอดีตกรีดไว้ให้เจ็บช้ำ ยังถูกย่ำซ้ำเสริมเติมด้วยหวาย โบยกระหน่ำย้ำให้ใจวอดวาย จะให้ตายคามือหรืออย่างไร คงสุขสมอารมณ์ที่บ่มแค้น จึงโลดแล่นรอนแรมอย่างแจ่มใส เสมือนว่าเป็นวิหคผกผินไป มิเคยเห็นจิตใจใครบ้างเลย เฝ้าคร่ำครวญชวนใครใครให้สงสาร ทุกที่ผ่านจารออกบอกเฉลย คงอยากได้เพื่อนใหม่ไว้ชมเชย พิโธ่เอ๋ย!! แล้วไม่เอ่ยเผยความมา