ภากร
....เมฆก้อนใหญ่ดำทะมึนคลอบคลุมหนา
แสงอาทิตย์สาดกลับมืดน่าใจหาย
ลมแปรปรวนคลื่นแรงหวั่นมากราย
มองดูปลายขอบฟ้าช่างน่ากลัว
....ความเงียบเหงาคลอบคลุมรุมในจิต
ฤดีคิดอกหวั่นร้าวไปทั่ว
เสียงฟ้าร้องคำรามก้องเริ่มหวาดกลัว
เหลือเพียงตัวคนเดียวช่างเหงาจริง
....อยากจะมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน
มิลางเลือนอยู่ใกล้ให้ทุกสิ่ง
เป็นทั้งเพื่อนคนรักซบแอบอิง
เป็นที่พักพึ่งพิงยามต้องการ
....หากยามเหงาปลอบใจมิให้ขาด
หากเราจากไปไกลก็ห่วงหา
หากเงียบไปคิดถึงทุกเวลา
หากเราเสียน้ำตาคอยปลอบใจ
....เป็นกำลังใจให้เรายามสับสน
คอยปลอบโยนฉุดดึงลุกขึ้นไหว
หากเราล้มเติมเพิ่มกำลังใจ
จับมือมั่นก้าวไปไม่ทิ้งกัน
930
3
0
หน้าส่วนตัว
