แก้วประเสริฐ
วิชาเกินเพลินวิชาการ
ไทยเรานี้ดูแปลกด้วยแหวกม่าน
สิ่งสร้างสรรค์นั้นเพลินเกินความหมาย
รอบเรียนรู้ดูไปคล้ายแหวกทราย
พอพอพังทลายหายหมดหดลงรู
สู้พากเพียรเรียนอ่านนั้นเพื่อสร้าง
กำหนดวางขันชะเนาะเพาะสิ่งรู้
ขยายแนวทางวางไว้ใคร่เชิดชู
ลบอดสูหนหลังตั้งปฏิภาณ
โดมเด่นฟ้าพร่างพรายในสดใส
วางเอาไว้ความหมายให้ประสาน
หอมจามจุรีผลิดอกเมื่อเบ่งบาน
ลบร้าวฉานพลันผดุงมุ่งแนวธรรม
รอบเรียงรายในพฤกษ์มฤคชาติ
ใสสะอาดกระจัดกระจายในสิ่งล้ำ
เกิดตักศิลาหนุนสร้างพลางน้อมนำ
รัฐเอกชนทำกระจ่างวางวิไล
ปริญญาตรีโทเอกเฉกบัณฑิต
รวมจริตจริยธรรมน้อมนำใส่
ประสบการณ์รอบร