แก้วประภัสสร
คนมักมองท้องฟ้าในหน้าฝน
หยดน้ำหล่นฉ่ำจินต์ทุกถิ่นฐาน
ปลาใหญ่น้อยโลดเต้นเป็นสำราญ
กบกบดานใต้กะลามารวมกัน
ทั้งอึ่งอ่างคางคกยกคอรับ
ร้องสลับขับถ้อยร้อยสุขสันต์
แม่จิ้งหรีดกรีดเสียงสำเนียงพลัน
ร่วมประชันไพเราะเพราะจับใจ
แม่กางงอบเดินไปที่ชายทุ่ง
เก็บผักบุ้งริมคลองอวบปล้องใส
ผักได้น้ำงามยิ่งเหนือสิ่งใด
แผ่กิ่งใบล้อฝนบนท้องนา
เปิดฝาโอ่งรองรับกับน้ำฝน
ยามขัดสนขาดน้ำนำหุงหา
ได้อาศัยในตุ่มชุ่มชีวา
ปราศจากกังขาสายวารี
สุขอื่นใดไหนเล่าเท่าฝนหลั่ง
เป็นความหวังแด่ชนบนวิถี
ปรารถนาเพียงขอฝนพอดี
อย่าล้นปรี่น้ำท่วมอ่วมทั้งบาง
3346
39
0
หน้าส่วนตัว
