ตะวัน
มองจักรวาลผ่านฟ้ากว้างช่างยิ่งใหญ่
โลกเป็นเพียงดาวหนึ่งใบในที่นี้
ด้วยโลกกว้างอย่างไรนั้นฉันรู้ดี
ฉันจึงเป็นเศษส่วนที่ไม่มีอะไร
หากบรรเลงเขียนเพลงรักสักเพลงหนึ่ง
กรองจากฝันอันสวยซึ้งซึ่งหวานไหว
กลั่นจากลมที่ห่มโบกโลกทั้งใบ
ก็เป็นเพียงเพลงจากใจในอีกวัน
- - - - - -
เมื่อชีวิตเราเดินทางถึงทางแยก
ฝันที่แบกได้แตกใบในความฝัน
ต่างต้องเก็บฝันอีกซีกปีกตะวัน
ต้องมีฟ้าเป็นเส้นกั้นระหว่างเรา
กี่น้ำตาที่หยดหยาดไม่อาจนับ
เส้นทางฝันต้องแลกกับเส้นทางเหงา
ฝันอยู่ท่ามความอ่อนแอที่แรเงา
ความคิดถึงจึงรุมเร้าเกินเข้าใจ
ความคิดถึงที่ส่งไปอาจไม่ถึง
เส้นรุ้งแวงอีกแห่งหนึ่งอยู่แห่งไหน
ที่แห่งน
2867
2
0
หน้าส่วนตัว
