มณีจันทร์
ลมพัดพลิ้ว แผ่วเบา เข้าเย็นย่ำ
ฟ้ามืดคล้ำ ซ้ำปกคลุม คุ้มเวหา
ชีพจร ยังร่วงหล่น ด้นบาทา
ให้มุ่งหน้า พากายา ครารีบเดิน
ครั้นมาถึง ร้านเหล้า เจ้าเพื่อนยาก
น้ำลายพราก มือไม้สั่น พลันไม่เขิน
ล้วงกระเป๋า ตรวจสตางค์ ยังไม่เกิน
แล้วจึงเดิน หน้าเริด เชิดเข้าไป
โต๊ะตัวเดิม เพลงเบาเบา ดังเข้าหู
เพื่อนนั่งอยู่ หน้าเดิมเดิม ไม่ไปไหน
อาราเล่ ยาพารา หน้าอิ่มใจ
สั่งเหล้าไว้ ให้น้องจันทร์ พลันคอยรอ
ด้วยพบกัน อยากสังสรรค์ มันสักนิด
จึงสะกิด เรียกมา ว่าวอนขอ
ร่วมฟังเพลง บรรเลงร้อย คล้อยลูกคอ
แล้วชนแก้ว กันหน่อยหนอ พอเมามัน
ว่างานนี้ พี่ไม่ไล่ ไม่ไปแน่
ลุ้นก็แต่ ใครจะเมา จนเช้านั่
4580
16
0
หน้าส่วนตัว
