ปริญญา อินทร์อุดม
ดอกเอ๋ยดอกหญ้ากำเนิดมากลางดินถิ่นต่ำต้อยโตกลางท่ามความยากมากริ้วรอยไร้คนคอยชายตามาใส่ใจแม้จะยอมลู่ลมก้มเสมอแม้เคยเผลอเอนตามสายน้ำไหลยามแดดแรงแห้งกรอบทุกรอบไปแต่จะไม่ใจเสาะเพราะอ่อนแอขอเพียงมีที่หวังพอฝังรากก็จะฝากชีวังมิตั้งแง่จะโขดเขินเนินหินถิ่นจอแจมิยอมแพ้ชะตา...หญ้าอดทนอาจเทวัญบัญชาประกาศิตให้ชีวิตติดข้องความหมองหม่นให้ชีวินมิสิ้นการดิ้นรนให้ผจญปัญหาสารพันมิได้มีเจตนาอ้าปากร้องแม้คับข้องเทวา ฟ้า สวรรค์อาจเทวะประสงค์จะลงทัณฑ์ยืนตัวสั่นฝันร้าวหนาวข้างในหัวใจเปียกซกซกน้ำตกฟ้าจึงแหงนหน้าตาฟ้องฟ้าหมองไหม้เห็นเทวาน้ำตาร่วงแสนห่วงใยแม้อยากมอบปลอบใจ...แต่ไกลเกิน
1636
2
1
หน้าส่วนตัว
