ทุกสิ่งล้วนมายา ภาพลวงตาพาลุ่มหลง สรรพสิ่งไม่มั่นคง ล้วนสิ้นลงสลายไป ความรักว่าหนักแน่น อ้างว่าแก่นแสนโปร่งใส พริบตาก็เปลี่ยนใจ เหลือเอาไว้ในความจำ รูปลักษณ์สำอางองค์ จิตพะวงใจถลำ ชั่วกาลผ่านเลยล้ำ ล้วนระยำเสื่อมสิ้นลง หลักธรรมของพุทธะ คือธรรมะที่ยืนยง โลกแตกเป็นผุยผง ธรรมยังคงอยู่เหมือนเดิม นิพพานไร้ตัวตน หากปวงชนใฝ่ริเริ่ม พากเพียรรู้เรียนเสริม ผลประเดิมสัมฤทธิ์จริง