ดอกบัว
เก็บความเศร้าคราวก่อนซ่อนในอก
น้ำตารินหลั่งหยดฉ่ำเป็นสาย
ไหลย้อนหยาดราดทรวงลงห้วงใน
ราดรดใจที่ช้ำย่ำกมล
ก่อนฝนตกฟ้ายังตั้งเค้าครึ้ม
ครางกระหึ่มปร้างเปรี้ยงเสียงดังขรม
เธอไม่กล่าวแปรผันปล่อยฉันซม
ด้วยอารมณ์อ่อนไหวตามใจตน
ถ้ารู้เธอกลับกลายง่ายอย่างนี้
ความไยดีไม่เหลือเผื่อเพียงหน
จะไม่รั้งไม่เหนี่ยวห่วงกังวล
คบแค่คนรู้จักเคยทักพอ
แต่รู้ก็ยับเยินสายเกินแก้
ถลำแดลึกไปไม่เหลือหลอ
สุดปวดร้าวอุราน้ำตาคลอ
จนใจท้อห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
คาดไม่ถึงครึ่งในใจสนิท
ว่าถูกคิดหาญหักผลักหน่ายแหนง
เสียแรงรักถนอมมิเปลี่ยนแปลง
เหตุไฉนแกล้งทำให้ช้ำทรวง
หรือรักฉันขึ้นราหมดค่าแล้ว
ไม่
1116
8
0
หน้าส่วนตัว
