ละไมฝน
๑
นิ๊ง หน่อง...นิ๊ง หน่อง...นิ๊งหน่อง
เสียงกระดิ่งจักรยานกังวานมา
ชายชรากะพริบตาถี่ๆ
นั่นไง ผีเสื้อน้อยกะพริบปีกบินมาในทรงจำ
ชายชราตาฝ้าฟาง เหม่อมองด้วยแววหวัง
ตั้งแตเช้า...สาย...บ่าย...ค่ำ...
เงียบเหงา เฝ้ารอคอยเสียงกระดิ่งจักรยาน...นิ๊ง หน่อง นิ๊ง หน่อง..
๒
ร่องรอยรื่นรมย์ในวันวานผุดพรายขึ้นในความทรงจำชายชราอีกครา
ทุกๆเช้าเสียงกระดิ่งจักรยานกังวานแว่วมาแต่ไกล
ไม่นานนัก ก็ปรากฏร่างเด็กหญิงผอมบางปั่นจักรยานเลี้ยวเข้ามาในร่มเงาชายคาบ้าน....
ดวงหน้าเธอซูบเซียว
แต่ประกายตาแจ่มกระจ่างกว่าดวงดาว
ปลายนิ้วมือเธอนั้นช่างวิเศษนัก
ยามเรียวนิ้วไล้สัมผัสเส้นผม
นุ่มนวล เงียบเบา
1046
15
0
หน้าส่วนตัว
