หนาวแล้ว ทั่วทุกแนวแถวถิ่นดินอีสาน หลังจากวันร้อนแห้งแล้งมานาน ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนอีกคราว หลังภูเม็งคืนนี้...... ทุกเวลานาทีที่เหน็บหนาว ท่ามกลางความมืดอันยืดยาว มีเพียงดาวพราวฟ้าเหนือป่าภู หนาวเอย....หนาวเหน็บ หนาวจนเจ็บขั้วใจไปทุกผู้ หวีดหวิวใบมะม่วงร่วงพรู คือที่เห็นและเป็นอยู่คู่แผ่นดิน ปีนี้เหมือนฟ้าแกล้งมันแล้งหนัก ทั้งพืชผักวัวควายตายเสียสิ้น ข้าวในเล้าน้ำในบ่อไม่พอกิน ต้องทิ้งถิ่นนาไร่ไปเมืองกาญจน์ จักจั่นบรรเลงเพลงเงียบเหงา ทิ้งคนแก่คนเฒ่าไว้เฝ้าบ้าน นั่งทบทวนคว