ทิพย์โนราห์ พันดาว
หยิบสมุด เล่มเก่า มาเปิดอ่าน
หวานวันวาน อุ่นไอ อยู่ในนั้น
เขียนรำพึง ถึงเธอ เพ้อรำพัน
ทุกคืนวัน ยังตรึงตรา มิลาเลือน
......คล้ายนิทาน ก่อนนอน ในตอนเด็ก
ใจดวงเล็ก แสนสดใส ใครจะเหมือน
ได้นอนหลับ ฝันเป็นสุข ทุกข์ไม่เยือน
มิเคยเลือน อดีตก่อน ตอนเยาว์วัย
แต่คืนนี้ เป็นนิทาน ผ่านความช้ำ
ให้ตอกย้ำ หัวใจเจ็บ เก็บไม่ไหว
เลยต้องหลั่ง น้ำตาริน เจียนสิ้นใจ
ด้วยเขาไกล ไปเสียแล้ว แก้วตานาง
......หวังจะเปิด นิทานหวาน อ่านอีกครั้ง
กลับต้องยั้ง ใจเจ็บเก็บ หม่นหมาง
นิทานเศร้า ไม่สุขสันต์ ฝันอำพราง
เจ็บครวญคราง ให้รวดร้าว คราวนิทรา
หน้าส่วนตัว
1045
7
0
