ตะวันผันเหินสู่เวหากว้าง ทอกระจ่างร้างจิตกระไรหนอ วันเวลาเคลื่อนผ่านมิอาจรอ ยังวอนขอรักกลับมาทักทายใจ การรอคอยเนิ่นนานมิอาจเว้น ลมพัดเย็นลู่ลอยอย่างอ่อนไหว การเดินทางที่เดียวดายมิคลายไป มีสิ่งใดซ่อนอยู่ในการรอคอย ยังค้นหาคำตอบที่เพียรถาม เดินไปตามทางที่ฝันมิได้ถอย เพียงแต่ทางที่ดูเหมือนไร้ร่องรอย ทำใจพลอยเหนื่อยหน่ายพ่ายแพ้พลัน หากจะมีหนึ่งคนคอยเดินเคียง มิหลีกเลี่ยงเบี่ยงจากพรากแปรผัน มิเคยลืมห่วงหาคิดถึงกัน คงวันนั้นคำเฉลยเผยในทรวง
915
3
0
หน้าส่วนตัว
