เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ใครหนอใคร ช่างคิด ประหลาดแท้
ตัดพ้อแม้ แต่ความรัก ว่าเผาผลาญ
ทำใจเจ็บ ราญรอน มานมนาน
ใจสะท้าน ถึงรักลวง ที่เคยเจอ
ความจริงแล้ว ความรัก ไม่ร้ายหรอก
อยากจะบอก ความจริง ที่ใครเพ้อ
ฉันเองนั้น ก็เคยฝัน เฝ้าละเมอ
แต่เมื่อเจอ ความจริง จึงรู้ตัว
ว่าความรัก ตัวตนแท้ ประเสริฐสุด
ไม่เคยหยุด ทำการ น่าชวนหัว
รักนั้นดี เป็นดั่งยา บำรุงตัว
แต่มัวเมา กันนั้น รักไม่จริง
เป็นเพียงแค่ คนแอบอ้าง นามความรัก
พวกนี้มัก เอ่ยรักง่าย หน่ายทอดทิ้ง
รักของเขา คือรักแท้ แค่เขาจริง
รักอุ่นอิง นิ่งแนบเนา ไม่มีวัน
โอ้ความรัก นี่หนอ ถูกใส่ร้าย
จำต้องกลาย เป็นจำเลย ช่างน่าขัน
รักไม่เคย จะทำร้าย แม้ใครก
1023
15
0
หน้าส่วนตัว
