คนกรุงศรี
เคยเข้าออก ซอกซอย คอยประจบ
เที่ยวดักพบ ผู้คน บนวิถี
ทักพ่อขาย แม่ค้า ชวนพาที
มอบไมตรี มีน้ำใจ ให้ผู้คน
อยากรับใช้ พี่น้อง ทั้งผองนะ
เจอไหว้ดะ เรื่อยไป มันได้ผล
หน้านั้นยิ้ม แย้มรับ กับทุกคน
เดินดั้นด้น ป้อยอ ขอคะแนน
ช่างอ่อนน้อม ถ่อมตน คนเรียบร้อย
ปากไม่พร่อย วาจา มิกล้าแก่น
มองเป้าหมาย ดังเด่น เป็นผู้แทน
หวังนั่งแท่น ยิ่งใหญ่ ในสภา
คะแนนเสียง ท่วมท้น หลายคนให้
ตำแหน่งใหม่ ร.ม.ต. รอข้างหน้า
คำที่เคย ยึดมั่น ลั่นวาจา
ก็ดูว่า มันเหมือน จะเลือนลาง
กิริยา ท่าที มีอำนาจ
อวดเก่งกาจ ถือตัว ฟาดหัวหาง
อัธยาศรัย แบบเดิม เริ่มเจือจาง
ความกระด้าง ก้าวร้าว เข้าครอบงำ
มาดม