จากนั้นคุงนางคว้า ก็ทำหน้าที่ พลิกฟื้น ผืนดิน จนอุดมฉมบูรณ์ แระก็กลับสวรรค์ ไปรอคำสั่งปฏิบัติการ ครั้งต่อไป ^^”
จะกล่าวกลอน ย้อนไป ในเชียงแสนเกิดแร้นแค้น ข้าวปลา ทั้งอาหาร เข้ายุคยาก หมากแพง แล้งกันดารประชาพาล อดยาก อย่างมากมายอาทิตย์แผด แดดจัด ลมพัดแผ่วประมงแกร่ว เรือจอด ตลอดสายชลประทาน พาลแห้ง ทุกแก่งกรายอาเพศหน่าย ผิดล้น ทนกันดารร้อนถึงอาสน์ ราชสรวง แห่งปวงฟ้าส่องแว่นหา เห็นเหตุ อาเพศผลาญจึงทรงตรึก นึกตรอง มองนงคราญใครทำงาน...ดีดู...ไปกู้ดินบัดนั้น...พรหมท่านตรัส ดำรัสว่ามีเพียง“ฝน” คนกล้า ที่บ้าบิ่น“จงติดร่ม ชูชีพ...แล้วรีบบินแหวกเมฆินทร์...ตัดชั้น สวรรค์ไป”สิ้นเสียงย้ำ คำสั่ง...ฟังไม่หมดพรหมบอกบท...ให้เกร็ง จุดเล็งไว้ฝนแหวกฟ้า คว้าดาว แบบยาวไปไม่เข้าใจ...คำสั่ง ที่ฟังมาเหาะเล็งโค...โตโหนก ตรงโคก
3197
48
13
หน้าส่วนตัว
