ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
คึดฮอดนำคองหลัง
โอ่ยเด้...นอ...ควมเก่าบ้านเฮานั้น
เหลือแต่ฝันอ่ำคะนิงจิงแท้หนอ
ฮอยฮีตเก่าคองหลังคั้งเหง่ากอ
บัดมาพ้ออ่ำหล่ำในคำเว้า
เคยตื่นมาหอมหมกมันในควันไฟ
ใจสิขาดเอาหลายไหง่ขี้เถ่า
เหลียวบักเซียงเสี่ยงมันคันหลอยเอา
มันกะเว้าตาซังคั้งนั้นมา
เวลาหนาวเฒ่าเพิ่นพาเอิ้นฮ้อง
มาเปิดป่องเฮียนให้จ่ายผญา
*คันสูได้กั้งห่มเป็นพยา
*อย่าลืมคนคอนกล้าอยู่นาดอน
ข่อยเคยขี่เกียนฮ้างบุน้ำหมอก
งัวเคยหยอกเทียมเกียนไปซุบ่อน
ซังข้าวเขียวสุดตามาออนซอน
ผูกงัวนอนบัดสายสวยงายมา
แคนอีพ่อหล่อยฟังแต่ยังน้อย
ข่อยเคยหล่อยมาเป่าเลาถามหา
บักหำน้อยเป่าได้แต่ไดมา
กูสิหาให้มันจักอันดวง
เคยเป่าเล
4583
4
0
หน้าส่วนตัว
