จักแต่งกลอน เรื่อยไป ไม่มีหยุด เดินให้สุด ทางฝัน ปั้นกานท์ศิลป์ แม้จะไม่ มีใคร ใคร่ยลจินต์ ก็มิสิ้น ใจภัก รักร้อยกรอง มิมีคอม ย่อมบ่ มีปัญหา มีปากกา กระดาษ สาดสนอง แต่งระบาย บอกเล่า เข้าทำนอง ความสุขของ กวี คนนี้เอย. กลอนเก่า เช่นเคยครับ แต่บทนี้ ความเก่ายัง ไม่ถึงปี
1246
0
0
หน้าส่วนตัว
