อนิจจาถึงหน้าร้อนนอนเหงื่อแตก ผิวหนังแยกแหลกสลายขาดสายฝน จิตหดหู่อยู่ทุกวันมันทุกข์ทน จิตของตนทนทุกข์หนักชักรำคราญ ...................................................... ...................................................... ...................................................... ......................................................