ฤทธิ์ ศรีดวง
ค่ำหาวดาวหายใบไม้ลู่
หดหู่โหยไห้หัวใจหาย
ยิ่งดึกยิ่งเดี่ยวยิ่งเดียวดาย
ทอดกายลืมตามองฝาโลง
เสียงนกแสกแทรก ระแวกเถื่อน
ดวงเดือนเต็มเต่งดูเหวงโหวง
งูหงอยหอยทากออกจากโพรง
ตาลโตงเตงแกว่งตามแรงลม
มือเหี่ยวเหนี่ยวก่ายกิ่งไม้แห้ง
ออกแรงลุกหลุดสะดุดล้ม
ตาโหลลึกเหลือกกระเดือกจม
หนอนกลมกัดกร่อนกระชอนไช
คืนค่ำแห่งสัมภเวสี
ภูติผีเดินดุ่มตะคุ่มไหว
หายวับฉับพลันถึงบันได
อยากให้ญาติกรี๊ดหรือกรีดร้อง
ริมรั้วแรมไฟจึงไม่เห็น
กลิ่นเหม็นลอยไหลถึงในห้อง
มองผ่านม่านผ้าเบิกตาพอง
ไฟส่องตาสุกขนลุกเกรียว
จ้องเข้าเบ้าตาเต็มหน้าต่าง
หมาครางหอนยืนในคืนเปลี่ยว
ร่างลับดับรูปเพียงวูบเดียว
เหง
1663
7
0
หน้าส่วนตัว
