หิ่งห้อย เพียงดิน ณ ทุ่งดอกจาน
หรือว่าลืมตำนานม่านฟ้าสาง หรือว่าลืมหนทางจึงจางหาย หรือว่าลืมแดนดินถิ่นเกิดกาย หรือว่าลืมความหมายสายสัมพันธ์ หรือสิ้นแล้วสายใยใต้สำนึก หรือมัวตรึกนึกถึงซึ่งความฝัน หรือเจอหลากขวากหนองต้องฝ่าฟัน หรือไหวหวั่นอันใดไม่ย้อนมา หรือว่ามัวหลีกเลี่ยงคิดเบี่ยงบ่าย หรือแหนงหน่ายทรนงในวงศาย์ หรือผูกเหน็บเจ็บแสบแปลบอุรา หรือเหว่ว้าระอาใจในกมล หรือว่านึกย้อนรอยแล้วน้อยจิต หรือชีวิตตกอับคิดสับสน หรือชีวิตขัดข้องต้องอดทน หรือเกลือกกล่นกลัดกลุ้มร้อนรุ่มใจ หรือตกอับทรัพย์จ่ายรายได้น้อย หรือท้อถอยคอยแต่แค่อาศัย หรือต่อสู้อยู่ย้ำระกำใจ หรือปล่อยกายปล่อยใจให้เป็นพาล หรือปกปิดชีวิตเศร้