เมื่อโลกนี้ถูกไฟคอยไหม้เผา เมื่อโลกเราสีสันนั้นหม่นหมอง เมื่อโลกเราถูกความทรามครอบครอง เมื่อสีทองถูกป้ายกลายเป็นดำ เมื่อใบไม้สีเขียวเริ่มเหี่ยวเฉา เมื่อหนองน้ำเริ่มเน่าสีเคล้าคล้ำ เมื่อมนุษย์ไม่คิดเค้นถึงเวรกรรม เมื่อโลกช้ำเพราะมนุษย์หยุดทำดี เมื่อสมุทรรวนเรผันเผเพิ่ม เมื่อท้องฟ้าจากเดิมเริ่มเปลี่ยนสี เมื่อมนุษย์ใจช้ำถูกย่ำยี เมื่อกาลีแผ่กระจายไปทั่วเรา เมื่อโรคภัยเริ่มก่อพอล้างโลก เมื่อความโศกแทรกซึมซาบคราบความเหงา เมื่อทุกอย่างสูญสิ้นแผ่นดินเทา เมื่อนั้นเล่าโลกของฉันก็บรรลัย