ketana
ดั่งสำเภา กางใบ ในนที
ตามวิถี ทางกรรม นำชีวา
ผ่านเกาะแก่ง แข่งกับลม พรหมพัดพา
หรือเทวา แกล้งทำ ช่างกระไร
ฝ่ามรสุม คลื่นกระหน่ำ ลำนาวา
บนธารา แห่งชีวิต ลิขิตไว้
ทนลำบาก ยากเย็น ใครเห็นใจ
ลอยล่องไป ในกระแส แม่คงคา
ผ่านท่าไหน ไม่มี ที่ให้จอด
จนแล้วรอด จนสายโยง กระโดงล้า
จึงเก็บใบ ให้ลอยไป ในธารา
รอเวลา พบศาลา ท่าพักใจ
ล่องเรือผ่าน ร้อยเอ็ด เจ็ดย่านน้ำ
ทะเลดำ ทะเลแดง ทะเลไหน
ทะเลขาว ทะเลดาว ทะเลใจ
ล่องลอยไป เคว้งคว้าง ร้างแรมรอน
ยามทะเล คลุ้มคลั่ง หวังใช้เกาะ
ค่อยค่อยเล่าะ หาเงา เข้าพักผ่อน
หวังอาศัย ขุนเขา เข้าแอบนอน
เมื่อลมอ่อน ค่อยล่อง ท้องชลา
จึงตั้งเข็ม เบนหั
924
4
0
หน้าส่วนตัว
