ตะวัน
ฟ้ากว้าง..
ปีกบางๆกางไปไร้จุดหมาย
กรอบความคิดอิสระตะเกียกตะกาย
แต่สุดท้ายก็ตายรังยังแผ่นพื้น
ไร้แรงผินบินไปในแผ่นฟ้า
ในแผ่นฟ้ากว้างกว่าเกินขัดขืน
เกินขัดขืนแรงโน้มถ่วงร่วงสู่พื้น
ร่วงสู่พื้นแล้วเกินฝืนมายืนฝัน
ตะเกียกตะกายป่ายฟ้าถลาไถล
ผลิดอกผลิใบในจินต์เพื่อผินเพื่อผัน
ที่ท้ายที่สุดหยุดดิ้นรนผจญผจัญ
ที่ใฝ่ที่ฝันมันสูญไปไร้เรี่ยวไร้แรง
ฟ้ากว้าง..
การเดินทางยาวไกลจึงได้แท้ง
อุดมการณ์พอผ่านวันมันเปลี่ยนแปลง
ผันพลิกแพลงตามแรงลมถมความคิด
ฉันตามหาอะไร?ในแผ่นฟ้า
ฉันไขว่คว้าหาอะไรในชีวิต?
ความฝัน?วันนี้มันแค่เศษอิฐ
ถูกหรือผิดที่คิดผินบินสู่ฟ้า?
ฟ้ากว้าง..
หนทาง..ว่างเปล่ารา