ทอประกายวาววับงามจับจิต ดั่งนิมิตรจิตรกรที่อ่อนหวาน ละฤาใครไม่หลงเจ้านงคราญ ผิวะปานปริศนาที่คลาแคลง ดั่งปฏิมาที่เทวัญเสกสรรไว้ เดือนอยู่ใกล้ยังหลงใหลในสีแสง ระติกาลที่คอยเฝ้าเจ้าจำแลง ยังโดนแกล้งให้หลงจนงงงัน ฤาดวงดาวฝากใจไว้กับฟ้า หมู่เทวาที่รู้ใจดั่งใฝ่ฝัน จึ่งเพียงคล้อยลอยเลื่อนมาเยือนกัน ให้คนธรรพ์ตื่นเต้นเมื่อเห็นดาว.