หน้าส่วนตัว
ฉันรักเธอ ยิ่งนัก ที่รักจ๋า
โปรดหันมา ฟังคำ พร่ำเฉลย
มิได้คิด จะรักใคร ที่ไหนเลย
อย่าทำเฉย เมยนัก ถ้ารักกัน
ฉันเฝ้างอน ง้อเก้อ แต่เธอหมิ่น
ว่าเป็นดิน ไร้ค่า น่าหยามหยัน
ไยจึงคิด เคืองขัด ตัดสัมพันธ์
ทำให้ฉัน ต้องท้อ เลิกง้องอน
จำต้องเลิก ราไกล สิ้นหมายมุ่ง
ยุติยุ่ง ยากใจ ขอไถ่ถอน
เอาความรัก คืนมา เลิกอาวรณ์
มิต่อกร กับคนหยิ่ง เลิกทิ้งไป
คนที่สวย มากกว่านี้ ยังมีมาก
มิต้องยาก ยุ่งจริง ยิ่งไฉน
แม้หญิงดี หมดโลก สิ้นโชคชัย
คงจะไม่ ขอมีรัก กลัวหนักทรวง
29 พฤศจิกายน 2549
เบรฟ
853
12
0
