กลางมหานทีสีน้ำผึ้ง ข้ากับหนึ่งนาวาจักฝ่าล่อง มุ่งหมายสู่บุรีฝั่งสีทอง ท่ามกลางแรงคะนองแห่งฝนฟ้า ลิบลิบไกลโพ้นตาแลหาฝั่ง ทิศแสงดาวพราวหวังนำค้นหา แรมคืนเปลี่ยวเชี่ยวลมอันพรมพา วังเวงลำนาวาล่องเดียวดาย ปรารถนาเทียบยังฝั่งดอกโมก ทิ้งเบื้องหลังทะเลโศกกระแสสาย รอเรืองฟ้ารุ่งผ่องฝันพรรณราย หม่นราตรีจักคลายทมึนเงา ยุติการร่อนเร่วันเวลา สู่ฟากฝั่งมรรคาแลขุนเขา หวังสงบแห่งคืนวันจักบรรเทา ความมัวเมาอันเร้นร่ายอยู่ภายใน ......................... โดยคำ ลานเทวา
1659
2
0
หน้าส่วนตัว
