เจ้าพานทอง
นักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
เร้าลุกนั่ง
หยิบหัวใจใส่พลังมาทั่งฝน
ให้เป็นกานท์งานงามตามใจตน
ยวนมายลผลกวีชื่นชีวิน
กวีเจ้าอย่าเฝ้าเฉย
เลยคุณพ่อ
ร่ำมารอขอประชันวรรณศิลป์
ให้แหล่งหล้าหญ้าหย่อมพร้อมได้ยิน
ฟังเพลงพิณกวินกาพย์กำซาบทรวง
อาบอรุณอุ่นตะวันที่ฝันถึง
โคมราตรีที่คะนึงในบึงสรวง
เกิดปรากฏเป็นบทอยู่
พู่กันควง
บาททะลักวรรคทะลวง
ช่วงประชัน
ที่ประลองสนองจินต์อันฝิ่นเฝื่อน
ก็เพื่อเพื่อนเยือนน้ำใจ
ไม่แข่งขัน
เพียงภาษาพาร้อยถ้อยกำนัล
เป็นสุวรรณชั้นฟ้าอ่ามาชม
อย่าเพิ่งหน่ายหงายหลังขอตั้งเต้น
มาเลือกเฟ้นเล่นกลอน
กร่อนขื่นขม
ร่วมขายฝันอันอำไพร่ายอารมณ์
เป็นน้ำพรม
ขมมลายสบายบาน
1857
5
0
หน้าส่วนตัว
