แดดเช้า
เพียงบาดลมพรมพร่างน้ำค้างรุ้ง
ประกายคุ้งน้ำแควและแดดฉาย
พริบภาพชัดจำรัสพาดบาดทำลาย
กรีดเหมือนด้ายเส้นคมระทมลาญ
แค่คิดถึงความซึ้งซาบของความรัก
โลกก็หนักเจ็บร้าวไฟเผาผลาญ
เยื่อใยบางผิวแผ่วแล้วติดนาน
ลมพรมผ่านเย็นเยือนเหมือนซึมลึก
แผลแห่งด้ายคล้ายคมระบมบาด
กรีดเป็นทางพร่างพาดความรู้สึก
เหนี่ยวรั้งใจไม่เคยหยุดความคิดนึก
สุขเคลิ้มแค่รู้สึก ... ผลึกรัก
รอยบาดของความคิดถึง .. ตรึงปวดปร่า
หนาวน้ำตาโหยหวนรัญจวนหนัก
ลึกความหวานซ่านถ้วนหัวใจนัก
เหมือนศรปักกลางทรวง - - - ห่วงเหลือเกิน
ลมพร่างพรมห่มหนาวให้หนาวหนัก
คิดถึงรัก ยิ่งคิด ยิ่งห่างเหิน
หนอรอยบาดพาดทางคนห่างเมิน
ใจยอมเพลิ
799
2
0
หน้าส่วนตัว
