อัลมิตรา
..๏ แสนอ่อนล้าหัวใจเหนื่อยหน่ายนัก
อยากหยุดพักเรื่องราวเมื่อคราวก่อน
ท่ามสายฝนเดียวดายกายเปียกปอน
ทบทวนย้อนความเป็นไปในภวังค์
เพราะขาดความมั่นใจในครั้งนี้
กล้าเคยมีกลับหมดถดถอยหลัง
ท่ามผู้คนมากมายหลายคนชัง
สูญสิ้นหวังที่จะอยู่สู้ต่อไป
ผ่านคืนวันรวดร้าวสุดเศร้าแสน
ผ่านดินแดนลำบากขวากหนามใหญ่
ผ่านผู้คนเหยียบย่ำแล้งน้ำใจ
ผ่านเภทภัยหลากหนบนทางเดิน
ในความมืดหวังมีที่สว่าง
ผู้ใดหนอจะนำทางมิห่างเหิน
และวันที่เลวร้ายหลายทุกข์เชิญ
ไยเหลือเราเผชิญ..เพลินลำพัง ๚ะ๛
" ใ น ท า ง ที่ มื ด ม น ก็ ย่ อ ม มี ห น ท าง ส ว่ า ง
ใ น วั น ที่ เ ล ว ร้ า ย ย่ อ ม มี วั น ที่ ง
2037
18
0
หน้าส่วนตัว
