ถนนสายเก่า
ขอตั้งชื่อมันว่านิทานใบไม้
ถ้าเธอจะถามไถ่ถึงความเป็นไปที่รวมเป็นฉัน
อาจพัดตามแรงลมไกว- -แอบตัวร้องไห้ใต้เงาจันทร์
เปลี่ยนสีตามตะวัน หรือ มีความฝันคือฟ้าไกล
ฉันเป็นอะไรก็ได้ ที่รวมไว้ในความไหวอ่อน
ที่ชีวิตคือโลกแคบๆแห่งความเอื้ออาทร ของ ดิน ฟ้า น้ำใส
นั่นเพราะชีวิตฉันไม่เคยวนเวียนไปไหนไกล
เติบโตมาบนต้นไม้ใหญ่...ครั้นพอปลิดใบก็ร่วงสู่ดิน
ชีวิตฉันมีวัฏจักรอยู่เท่านี้
อย่าคาดหวังนักว่าฉันจะทำได้ดีในทุกสิ่ง
แม้แต่การรักเธอ....อย่าถามว่าเธอคือใครในความเป็นจริง
ฉันอาจไม่โตพอจะรู้คำตอบของทุกสิ่ง หรือรู้เท่าทันใจ
ตอบได้แค่ฉันเคยมี และยังมีเพียงโลกแคบๆใบหนึ่ง
ที่วันนี้เปิดให้เธอมาเป็น
747
17
0
หน้าส่วนตัว
