ในคืนหนาว ยะเยียบ เงียบสะท้าน อลังการ ดวงดาว พราวฟ้าใส อัศจรรย์ แสงจันทรา อันนวลใย สาดส่องไกล สู่หล้า น่าภิรมย์ คืนเหน็บหนาว ซ่อนกาย ในน้ำค้าง สายหมอกบาง ห่มฝัน อันขื่นขม ลมหนาวพริ้ว ปลอบใจ ให้หายตรม ทุกข์ระทม ทิ้งขว้าง ลงข้างกาย นอนนับดาว ดูเดือน เป็นเพื่อนฝัน นอนนับวัน นับวาน ที่ผ่านหาย นับบาดแผล ที่ผ่านผัน เข้ารานกาย นับหัวใจ เหลือกี่ครั้ง ที่ยังทน ในคืนหนาว ยะเยียบ เงียบสะท้าน ปล่อยวันวาน ลอยหาย ในเวหน เมื่อรุ่งสาง สว่างหล้า ท้ากมล จะเคลื่อนตน บินหลา สู่ฟ้าไกล