ศารทูล
ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒
๐ “สยายโอษฐ์เสวยไทย”
กระทบใครก็ใคร่ตรอง
ประทับแท่นพิมานทอง
ทว่าท้องมิรู้ตัน
๐ ประกาศว่าจะหยุดยั้ง
กมลยังมิกลับผัน
ประจัญทองก็ทองนั้น
สะบัดหัตถ์สิควานหา
๐ ละเวลาจะตรึกจิต
ประดิษฐ์คิดไฉนหนา
จะให้ทรัพย์ขยับมา
ประดับใกล้ ณ ท้องมัน
๐ สุวรรณนาบกระหนาบนิ้ว
หิรัญริ้วกระหนกพัน
กษาปณ์ถมจะท่วมทัน
ถลุงต่อบ่สาใจ
๐ วรุณเงินพิรุณทอง
กระหน่ำต้องพิภพไกร
พสุนทรามิทานไหว
บ่ได้พอหทัยมาร
อีทิสังฉันท์ ๒๐
๐ มารเขมือบขม้ำขย้ำมลาญ
ถลุงถล่มประหนึ่งจะผลาญ
นครไทย
๐ ปิด ณ เนตร ประชาสลบไสล
กระซิบกระซาบ ณ กรรณมิให้
ฉลาดรู้
๐ เป็นฉะนี้ประชาก็คุดและคู้
และกว่าจะหาญสิต้านจะสู้
1034
4
0
หน้าส่วนตัว
