เรไร
แม้นนางใดร่วมเตียงเคียงเขนย
ก็มิเคยสมคะเนเสน่หา
ยากมีใครเทียบเท่าเจ้าขวัญตา
ปรารถนาคู่เคียงแต่เพียงนาง
แต่ก่อนนี้ใกล้ชิดสนิทสนม
เคยภิรมย์คลอคู่อยู่มิห่าง
ถึงวันนี้ย่อยยับรักอัปปาง
เจ้ามาหมางเมินหนีจากพี่ไป
ทำได้เพียงกอดรูปจูปกระดาษ
มองภาพวาดพร่ำเพ้ออย่างเผลอไผล
แม้นสดับสรรพเสียงสำเนียงใด
ก็หวั่นไหวคร่ำครวญหวนคำนึง
แม้พระพายพัดไหวฤทัยหวิว
เหมือนจะปลิวดวงจิตด้วยคิดถึง
ไปทวงถามความหลังครั้งตราตรึง
เคยหวานซึ้งหวามไหวในอารมณ์
พอพิรุณโปรยปรายสยายม่าน
ยิ่งร้าวรานพี่สะอื้นแสนขื่นขม
เหมือนมาชะชลนาคราพี่ตรม
วิโยคตรมเหว่ว้าด้วยจาบัลย์
สะพานรุ้งทอดลงจากโค้งฟ้า
เมื่อฝนซารอเ
1199
5
0
หน้าส่วนตัว
