โอเลี้ยง
บอกไม่ได้กับใจในรู้สึก
ที่ชอบนึกร่ำลึกสักแต่เฝ้า
มักกระซิบซ้ำสุขเล่าเบาเบา
กับรบเร้าขอพบอีกสักครา
กับกาลนานสานฝันหลายปีนัก
ใจยังถักเสกสรรค์วุ่นวนหา
ปลายสะพานเคยยืนเยี่ยมจันทรา
ที่เคียงคาสะท้อนคือเงาตน
รู้ทั้งรู้เราต่างเกินสร้างฝัน
ยังพัวพันเลือกสรรสู่สับสน
ส่งเสริมเหงามาแวะสู่กมล
สงสารใจจำทนว่างเวิ้งว้าง
สุขบนลานวาดฝันที่ร้าวสร้อย
สยบคอยร้อยรอนรอมิสร่าง
ดังตะวันสาดแสงส่องแวะวาง
หวังแค่สร้างรอยคุ้นสู่หัวใจ
ดึกสงัดมักทักคิดจนหลอน
เงาสลอนของเหงาจึงรุมใกล้
เสียงหัวใจกระซิบส่งไปไกล
อยากให้ใครเสือกไสช่วยไล่ที...
1207
3
0
หน้าส่วนตัว
