ท้องนภาครานี้มีแต่เศร้า แสนว่างเปล่าโอ้เราเหงาหรือนี่ เคยสีครามงามนานเช่นวานนี้ เปลี่ยนมามีเมฆปนหมองหม่นไป ฉันเหม่อมองท้องฟ้าพาใจเศร้า สีสันเฉาเป็นเทาดั่งเถ้าไหม้ ยอดไม้สูงยูงยางสล้างไกล เคยเขียวใสเปลี่ยนไปใบเริ่มแดง แม้ช่อฟ้าเคยสง่ากลับล้าลง ตะวันคงอ่อนแรงเกือบสิ้นแสง ทำให้หม่นหมองคล้ำเหมือนหมดแรง มิควรแข่งใบระกาข้างหน้าบัน แม้แต่นกวิหคใดไม่มีบิน อ้างว้างสิ้นสุดนภาปลายฟ้าฝัน คงเพราะฉันขาดเธอนั้นในทุกวัน ความสุขสันต์เคยฝันพลันจากลา
872
3
0
หน้าส่วนตัว
