คงเป็นเพราะระยะทางความห่างไกล ถึงทำให้หัวใจเธอไหวหวั่น ลืมหมดแล้วสัญญาใจที่ให้กัน ความผูกพันธ์แน่นแนบแทบขาดรอน ไกลแค่ไหนใจฉันไม่หวั่นหวาด ด้วยมุ่งมาดรักจริงดั่งสิงขร แม้วันนี้เธอจากลายังอาวรณ์ หวังเพียงพรสื่อใจให้เปรมปรีดิ์ แต่ทำไมเยื่อใยถึงได้สิ้น หัวใจภินท์เพียงรักจะจากหนี เสียดายรักซึ่งผลิแย้มเป็นแรมปี เศร้าฤดีโศกศัลย์ฉันเสียใจ รักที่ให้เธอไปไม่มีค่า แล้วยังให้รักมาน่าสงสัย รักหรือโกรธอย่าโทษความห่างไกล จงโทษใจเธอ-ฉันไม่มั่นคง