เคยไหม... กับวันที่หัวใจไร้รู้สึก ความเย็นชาครอบงำในสำนึก ไม่รำลึกรับรู้ต่อผู้ใด ชินชา... ไม่มีแม้น้ำตาเคยรินไหล มันจ่อมจมถมทับกับหัวใจ หรืออัดแน่นมากไปเกินไหลมา ไยดี.. กับคำนี้ที่เคยหวังยังไร้ค่า คล้ายเป็นคำโป้ปดหมดราคา ไม่รู้สึกรู้สาไปกับมัน สงสัย.. ว่านี่เกิดอะไรกับใจฉัน จึงว่างเปล่าหมดทั้งใจได้เพียงนั้น หรือเจ็บมันท่วมท้นจนด้านชา