เฮาชาวดอย
แดนแห่งดอยพม่าไทยใหญ่
เสียงปืนเปรี้ยงแหกป่า แสกกลางหน้าปานห่าผี
ฮวบล้มลงทันที กับชีวิตที่ปลิดไป
ทรุดฮวบบ่มีฮ้อง ลั่นร้องก้องจากปืนไผ
ร้อนผ่าดังห่าไฟ เพียงตาเหม่อที่เก้อมอง
หนูน้อยหลุดมือพ่อ สองมือนอที่เคยป้อง
พ่อมีสีเลือดนอง เต็มใบหน้าตาคู่นั้น
แม่วิ่งมารับลูก ก็ต้องถูกกระสุนปั่น
อกแม่แลเลือดพรั่น กอดลูกท่าวทาวกับดิน
หนูน้อยกลางดอยรก ต้องโผผกนกน้อยผิน
กลางดอยขุดกลอยกิน ได้ใดเล่าด้วยเยาว์วัย
ทารกกลางรกป่า ด้วยเดียงสาจะหาไหน
สงครามก่อจากใคร แล้วไฉนเด็กรับกรรม
ไทยใหญ่กับพม่า ยังต้องหาความเป็นธรรม
ดงดอ