ถึงลูกรักคนดีที่พ่อห่วง กาลเวลาเลยล่วงที่จำจาก ไกลตัวลูกเหมือนอกพ่อถูกพราก เจ้าลำบากที่ใดไร้ข่าวมา อีกนานไหมกว่าเจ้าจะเรียนจบ เจ้าจะคบใครเป็นเพื่อนกันเล่าหนา เคยบ้างไหมทบทวนอ่านตำรา แล้วหยูกยามีไหมยามป่วยกาย ฤดูนี้น้ำหลากท่วมบ้านเรา พืชไร่เน่าเขาไม่ซื้อกำไรหาย วัวที่บ้านเลี้ยงไว้ก็ใกล้ตาย ส่วนตัวพ่อไม่สบายมาหลายคืน เจ้านั้นเป็นความหวังนะลูกรัก หากเรียนหนักก็พักอย่าไปฝืน อยู่ที่บ้านพ่อรอเจ้ากลับหวนคืน เพื่อจะฟื้นแผ่นดินถิ่นเกิดเรา