อัลมิตรา
๏ ผ่านเรื่องราวร้าวรานเนิ่นนานนัก
ผ่านความรักมนุษย์ชายมากมายหน
ผ่านความสุขโศกเศร้าคละเคล้าปน
กว่าตัวตนเติบใหญ่หลายร้อยเรียน
บางสัมผัสชัดแจ้งเกินเกริ่นกล่าว
จนบางคราวอาศัยนัยงานเขียน
ถ่ายทอดแทนวาจาคราพากเพียร
มีปรับเปลี่ยนฉันท์โคลงโยงกาพย์กลอน
ที่ถ่ายทอดตลอดจนสร้างผลงาน
ล้วนสื่อสารจำเพาะเพื่อพักผ่อน
มิแข่งขันประชันใครให้อนาทร
ทรัพย์เดือดร้อนเร่ขายก็ไม่มี
จวบกระทั่งประจักษ์ผู้ลักลอบ
ซึ่งตะแบงตอบตวาดใส่ให้บัดสี
อ้างประพฤติไม่ผิดด้วยคิดดี
วิบัตินี้ชวนฉงนเกิดกลใด ?
ส่วนผู้หนุนจุนเจือเพื่อมิตรภาพ
แม้นสืบทราบความจริงย่อมติงได้
ฤๅ สังคมจมจ่อมย่อมเป็นไป
ผิดละไว้ยังถนอมคล้าย