หนุ่มชาวเล
ดอกไม้งามหอมหวนชวนหลงไหล
ทั้งกลีบใบแสนงดงามโลกสร้างสรรค์
บานสู้แดดสู้แรงลมทุกวี่วัน
พาใจฉันล่องลอยกับความงาม
คิดถึงเธอผู้จากไปไม่คืนกลับ
เปรียบเหมือนกับดอกไม้ที่ในสวน
จิตใจเธอช่างรวนเรเร่แปรปรวน
ดั่งดอกไม้ถูกลมหวนแล้วหลุดปลิว
ตอนแรกเจอดั่งดอกไม้เพิ่งผลิดอก
ความรักงอกเงยงดงามสุขแสนหวาน
เมื่อครั้นที่คบกันไปเริ่มจะนาน
ที่ว่างามเริ่มจะโทรมไม่น่าชม
ตัวเราคงเป็นดั่งเช่นผีเสื้อ
เมื่อดอกไม้ปลิวไม่เหลือย่อมโหยหา
ออกบินหาดอกไม้ใหม่ในพงพา
เหมือนตัวข้าหารักใหม่ที่ยั่งยืน....
เนื่องจาก Popup ไม่ยอมขึ้นทำให้ตอบไม่ได้
ขอแสดงความขอบคุณ ท่านที่มาอ่านกลอ
1567
2
0
หน้าส่วนตัว
