แก้วประเสริฐ
เหนื่อยนักขอพักใจ
นึกถึงมธุรสวาจานำมากล่าว
ช่างพริ้งพราวน่าชมภิรมย์เสนอ
งามวิจิตรพิศดูแสนเลิศเลอ
สุดท้ายเจอแต่พลิ้วปลิวลอยลม
ล้วนกำซาบอาบซ่านสะท้านห้วง
เกือบหลงบ่วงอกตรมจนขื่นขม
ยังระทึกนึกประหวั่นแทบเป็นลม
คงตรอมตรมอ้างว้างร้างกลางเพ็ญ
สำเนียงแจ้วแว่วหวานซึมผ่านจิต
อดจะคิดถึงราตรีที่เฝ้าเห็น
กลิ่นเสน่ห์ฝากเนาเคล้าเยือกเย็น
บุบผาเน้นหอมกรุ่นดุจซ่อนรัก
สกาวพร่างกลางนภาฟ้าใสสด
จันทร์ทรงกลดงดงามสิ่งประจักษ์
ประกายดาวไร้เมฆามาทายทัก
เคยฝากรักหวานชื่นคืนอาวรณ์
น้ำค้างพรมลมโชยโปรยความฝัน
ล้วนเสกสรรพันแต่งเข้าหลอกหลอน
ท่ามก
หน้าส่วนตัว
903
34
0
