วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เพราะเราถูกขังไว้ในความเงียบ
โลกจึงเปรียบดีวีดีที่ปิดเสียง
มีแต่ภาพตัดพ้อไม่พอเพียง
จะลำเลียงความเข้าใจ เข้าใจเรา
เราเคยห่างแต่ยังคิดถึงตลอด
ลัดฟ้าไกลเอาใจกอดถอดความเหงา
เหมือนยามมืดสลัวร่างก็ร้างเงา
ครั้นรุ่งเช้าก็กลับมาพร้อมตะวัน
แต่ตอนนี้เราใกล้กันแต่ฉันเหงา
รู้หรือเปล่าความสงบตบหน้าฉัน
สมาธิมากมายมลายพลัน
เพราะความเงียบแค่นั้นมันรบกวน
เหมือนคำพูดหลุดหายไร้คนหา
สิ้นแม้เสียงเฮฮาหรือไห้หวน
การวางตัวของใครไม่สมควร
เหมือนถูกหมัดซัดสวนอักอ่วนใจ
ทั้งที่เราเอาชนะเสียงฟ้าร้อง
ใช้อ้อมกอดเราสองปกป้องไหว
แต่ความเงียบครอบงำอำนาจใด
จึงทำให้เราสองต้องพ่ายมัน
6 พฤษภาคม 25
1099
5
0
หน้าส่วนตัว
