ยืนอยู่เดียวดายใต้เงาจันทร์ เพียงภาพฝันวันวานสะท้านใจ หนีความจริงมาอยู่จนแสนไกล แต่อย่างไรใจก็เจ็บเหมือนอย่างเคย ต่อจากนี้ไปท่องเอาไว้ไม่มีเธอ แล้วอย่าเผลอเรียกหาเวลาเหงา จำไว้นะเราต้องอยู่กับตัวเรา เธอรักเขาไม่ใช่เราเข้าใจไหม ดีแล้วล่ะที่เธอไปอยู่กับเขา ได้เรียนรู้ความเหงาเป็นเช่นไร ท่องเอาไว้แล้วก็จำให้ขึ้นใจ เขาจากไปเพราะใจหมดรักเรา