ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้ ทอดรุจีโลมสิ้นทั่วถิ่นฐาน เริ่มเมื่อเรไรพร้องทำนองกาฬ คือบรรสารรัตติภพเคลื่อนจบแนว กระเพื่อมวับวับไหวเหนือสายน้ำ ผลิลำนำเฉิดฉายประกายแก้ว ดำรงอยู่คู่หล้านภาแพรว ประทับแวววาบหวานซาบผ่านทรวง ดังผืนน้ำศิโรราบทาบผืนฟ้า รายระย้าทั่วแคว้นจบแดนสรวง ปลุกมโนหลงภวังค์สิ้นทั้งปวง พลันโน้มหน่วงคำนึงถึงแก่นใจ ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้ คาบราตรีระยิบระย้าไหว โอภาสพื้นอัมพรผ่องอำไพ ถักทอรักฝากให้ห้วงใจจำ
2048
26
0
หน้าส่วนตัว
