กวินทรากร
เนื่องด้วยในปัจจุบัน ศาสนาพุทธ ถูกบ่อนทำลายโดยโลภะคือความโลภ โมหะคือความหลง ทั้งโลภะและโมหะนี้ สำแดงออกมาในรูปของ จตุคามรามเทพ ก็ดี หินทิเบตก็ดี พระพิฆเนศ ก็ดี ฯลฯ ทำให้ข้าพเจ้านึกถึง พระคาถาบทหนึ่งขึ้นมา
เขมาเขมสรณทีปิกคาถา
http://www.geocities.com/putthatat/khema.wma
พะหุง เว สะระณัง ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ จะ,
อารามะรุกขะเจตยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
มนุษย์เป็นอันมาก เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้าง
ป่าไม้บ้าง อาราม และรุกขเจดีย์บ้าง เป็นสรณะ;
เนตัง โข สะระณัง เขมัง เนตัง สะระณะมุตตะมัง
เนตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ.
นั่น มิใช่สรณะอันเกษมเลย นั่น มิใช่สรณ
1918
0
0
หน้าส่วนตัว
